Erol Rizaov: Başbakan 62 mum almak için 2 bin denarı buldu mu?

Bir babanın kaybettiği çocuğu için duyduğu öfke, ikiyüzlülüğü ve Makedonya'nın en büyük trajedisini önlememe sorumluluğunu sulandırmayı durdurmak için bir mesajdır. Bu acı dolu çığlık, hükümetin ve halkın tutumuna duyulan öfke ve hayal kırıklığıyla, Pentekost'un tam adresine gönderildi.

Şeffaf hükümet, Başbakan Hristiyan Mickoski'nin Koçana trajedisinde ölen müzisyenin babasının sokakta bıraktığı iki bin denarı alıp almadığı hakkında bilgi yayınlamadı. Paranın 62 mum satın almak ve Koçana'daki gece kulubünde hayatını kaybeden herkese saygı göstermek için kullanılması amaçlanmıştı. Mesaj ne politik ne de partizandı ve en azından onu bir tür nekrofili olarak gösterme girişimleri kadar tuhaf değildi.

O acı çığlığı, hükümetin ve halkın tutumuna duyulan öfke ve hayal kırıklığıyla Pentekost'un tam adresine gönderildi. Kaybedilen bir çocuk için bir babanın öfkesi, ikiyüzlülüğü ve Makedonya'nın en büyük trajedisini önlememe sorumluluğunu sulandırmayı durdurmak için bir mesajdır. Bunu yapabilirdiniz ve yapmak zorundaydınız, çünkü hükümet o gece oradaydı ve yasal yükümlülüklere göre hareket etmek için parmağını bile kıpırdatmadı. En ufak bir ahlaki sorumluluk göstermediniz. Koçana yas yolunda bırakılan iki bin kişinin mesajı buydu.

Hayal kırıklığı büyük çünkü ölü çocuklar ve yaralılar yaşayan ve sağlıklı yetişkinlerden daha gürültülü. Koçana halkı adalet ve sorumluluk aramak için yalnız bırakılıyor. Muhalefetin nekrofilik istismarını ve sınırsız güç mücadelelerine karşı seçim öncesi kampanyasını fark eden Başbakan Hristiyan Mickoski'nin tepkisi gerçek bir utançtı. Başbakan, uygunsuz bir kibir dozuyla, Koçana'daki trajedinin konusuyla ilgili gizli bir gündem ve manipülasyon olduğunu söyledi. Buna SDSM'nin nekrofili adını verdi. Mickoski, Koçana'daki protestoları sivilden politik olana doğru büyüyen bir hareket olarak nitelendiriyor.

Bu, sorumluluktan kaçınmak için yasalara saygısızlık nedeniyle trajediler yaşandığında yetkililerin Balkan mekanizmasıdır. Novi Sad'da, tren istasyonunun gölgeliğinin çökmesi sonucu 16 kişi öldü ve bu nedenle Sırbistan, milyonlarca vatandaşın sorumluluk ve sistemin kurumlarının işleyişini talep ettiği bir öğrenci devrimiyle altı aydır sarsılıyor. Rejim, bunun muhalefetin ve yabancı ajansların siyasi suistimali ve nekrofili olduğunu söyledi. Bunda bir şey fark ettiniz mi?

Makedonya'da Sırp tehdidi mümkün değil

Elbette Makedonya'da böyle bir "tehlike" mümkün değil. Terör saltanatı durumu kontrol altında tutuyor. Öğrenciler sessiz, kurumlar sessiz, kamu figürleri sessiz, sözde entelektüel elitler sessiz, medya sessiz, partizan halk sessiz ve bir şey söylediklerinde bile, bu tür trajedilerden sonra bizi düzenli olarak unutulmaya sürükleyen görelileştirme açıkça görülüyor. Gerçeği ortaya çıkarmak için atılan birkaç cesur adım açıkça ve yüksek sesle gizli bir siyasi gündem olarak damgalanıyor.

Öte yandan, kamuoyunun dikkatini başka yere çekmek için, hükümetin büyük başarıları hakkında haberler gece gündüz yayınlanıyor. Her taraftan milyarlarca avro akıyor, ekonomik büyüme açısından Avrupa'nın dördüncü büyük ekonomisi olduk, Balkanlar'ın en zengin ülkesi oluyoruz, görkemli projeler inşa edilecek, büyük barajlar, otoyollar, yüksek hızlı demiryolları, hastaneler, okullar, kreşler, kanalizasyonlar, sulama kanalları, gençler için iş kurmak üzere binlerce avro dağıtılacak, tek eksik, Selanik'e, Ege ve Karadeniz'e Morava'dan Tuna'ya kadar gezilebilir bir Vardar yalanı. Milyarlarca avro ve dolarla bizi daha kaç kez kandırabilirler.

Yani Başbakan, Doğu Makedonya'nın ekonomik "kaplanı" olması için milyonlarca AB fonuyla Koçana için özel ve büyük bir sürpriz hazırlıyordu. Bu bir seçim kampanyası değil, bunlar, ekonomi ve iş fırsatları konusunda dünya şampiyonu olduğumuz ve birkaç kişinin hızla zenginleşmesi ve birçoğunun daha da hızlı yoksullaşması için manzaraları korunan Potemkin köylerinin inşası için hazırlıklardır. Makedon politikacıların tüm başarıları, binlerce kaçak çöplükte, Üsküp'ün konteynerlerinde, binlerce foseptik tankında, kanalizasyon sistemi olmayan Makedonya'nın yarısından fazlasında, plastik torbalarla süslenmiş Noel ağaçlarında, Vardar yükseldiğinde yüzen plastik şişelerde, sosyalizm zamanından kalma kara tahtalar ve süngerlerle dolu, çocukları ve öğretmenleri olmayan boş sınıfları olan eski okullarda, bir zamanlar verimli olan terk edilmiş ve harap olmuş tarlalarda, molozlarla dolu ve susuz sulama kanallarında, yanmış ormanlarda ve kül yığınlarında, üç gün güneşli ve kurak, üç gün yağmurlu ve selde açıkça görülebilir.

Makedonya siyasetçilerinin başarılarının sefaleti

Makedonya siyasetinin ve politikacılarının başarılarının sefaleti budur. Avrupa ikiyüzlüydü, korumacıydı, Makedonya'dan nefret eden, en yoksul insanların kimliğini, dilini ve gururunu ellerinden almak isteyen beceriksiz bürokratlar tarafından yönetiliyordu. Ancak başarılı olamayacaklar çünkü akıllı ve cesur hükümetimiz yüzyıllardır süregelen tarihi başarıların elimizden alınmasına izin vermeyecek.

Onlara, bizi engelleyerek ve öyle şartlar koyarak bize haksızlık yaptıklarını fark ettireceğiz ki, bir gün AB'nin eşit bir üyesi olmamız için yalvaracaklar. Daha doğrusu, bize yalvarıyorlar, giriş için "göçmen bekleme odası" olmak üzere küçük bir hizmet için milyarlarca avro ve pound teklif ediyorlar, ama aynı zamanda çıkış için, yani ihtiyaç duyulmayanların Avrupa'dan sınır dışı edilmesi için, çünkü insan hakları yasaları buna izin vermiyor. İlk sığınmacıların ihlalini uygulayacağız. Bu bizim için bir sorun değil. Göçmenler için barınaklar inşa edeceğiz ve çocuklarımız ve torunlarımız engelsiz bir şekilde Avrupa'da istenen işçiler olarak çalışmaya devam edecekler. Elbette, Bulgar pasaportları varsa büyük kolaylıklarla ve yakında aynı anlama gelen Arnavut pasaportları ile. Önümüzdeki 20 ila 30 yıl içinde, tüm sorunlarımız çözülecek. Yüzyıllardır süregelen kimliğimizin ve onurumuzun yoksulluk ve sefalet içinde sadece 60 ila 100 yılını ne kadar da israf ediyoruz.

İşte bu yüzden Başbakan'ın 62 mum satın alması ve hayatını kaybedenlere saygı göstermesi için sokakta 2.000 denar bırakmanın "tuhaf eyleminin" farklı bir şekilde yapılmasının daha iyi olabileceğini düşünüyorum. Mickoski'yi mum satın almaya zorlamamak, bunun yerine mumları hükümetin adresine bir paket halinde göndermek. Mickoski'nin Koçana'da bir sorunu var. Orada kendini iyi hissetmiyor. Anlaşılabilir. Klise ileri gelenlerinin yardımıyla Katedral'deki mumları yaksın. Daha fazla mum paketi gönderilebilir. Üsküp'te, ihmal, yolsuzluk ve kanunsuzluğun kurbanı olan çocukların nabzının söndüğü Koçana'daki "Pulse" gece kulubündeki trajediden çok üzülen Üsküp sakinlerinin mum yakmaları için yeterli sayıda kilise var.